20. yüzyılın ortalarında gerçekleştirilen imar hareketinde yapılan sahil yolu ile tüm doğal yapı bozulduğu gibi, kıyı kullanımını bitirerek meydanı denize açılan Samatya’yı ve surları denizden bazı yerlerde 50-60 metre uzaklaşmıştır. 1960’da hızla oluşan gecekonduların yanında, kent mekânının biçimlenişini değiştiren ikinci olgu imar planlarındaki apartmanlaşmadır. 1965’te kat mülkiyeti kanunuyla, kent alanındaki arsaların değeri artmıştır. İnşaat sektörü canlanırken, boş arsalar ve yeşil alanlar apartmanlarla dolmuştur.  Metropol ölçeğindeki kentleşme, bölgedeki özgün yapılaşma ve dokunun hızla tahribinin başlıca nedenlerinden biri olmuştur. Samatya’nın özgün mekânsal özelliğini oluşturan etnik gruplardan Ermeniler, Avrupa ülkelerine göç etmişler ve bu da etnik kimliğin hızla yok olmasına neden olmuştur.